یک تاریخدان و شاهنامهپژوه: فردوسی حکیم بشریت است، اهانت به او قابل اغماض نیست
یک شاهنامه پژوه، در پی اهانت انجام شده در فضای مجازی به شاعر بزرگ ایرانی حکیم ابوالقاسم فردوسی و شاهنامه، گفت: این اقدام توهین به ملت ایران است و میبایست برخورد قضایی با فرد خاطی انجام گیرد. زیرا شاهنامه نه تنها میراث ادبی، که گنجینهای علمی، تاریخی و فرهنگی ایران زمین است که نسلها برای حفظ زبان و هویت ایرانی بدان دل بستهاند.
خبرگزاری میزان -
طبق اعلام موسسه مطالعاتی فرهنگی حقوقی بزرگمهر حکیم، محمد رسولی، شاهنامهپژوه، تاریخدان و حقوقدان، در پی اهانت انجام شده به شاعر بزرگ ایرانی حکیم ابوالقاسم فردوسی اظهار داشت: زنی که کم سوادی او از شیوه گفتار و رفتار و کردارش آشکار و از تربیت صحیح نابرخوردار است و از کژراهه رفتن و کج کرداری به حکیم بزرگ ابوالقاسم فردوسی، اهانت میکند؛ در واقع به ملت بزرگ ایران اهانت کرده است.
این حقوقدان افزود: جا دارد دادستان محترم به عنوان مدعی العموم و برای تسکین قلب آحاد مردم ایران با این شخص برخورد کند و ضمن صدور قرار بازداشت او، وی را تحت تعقیب کیفری قرار دهد.
وی افزود: شاهنامه پژوهان بزرگ و دانشمندان دهها سال روی بیتهای ارجمند شاهنامه کار میکنند تا در یابند در هر بیت چه نکات کشف نشده علمی، حکمی، تاریخی، علمی، فقهی، دینی، اجتماعی و… وجود دارد. از جمله همین بیت مهمی که این زن ایران ستیز و ضد میهن، آن را تمسخر میکند و به این اکتفا نکرده، به وسیله این بیت فردوسی بزرگ را مورد اهانت قرار میدهد.
این شاهنامهپژوه تاکید کرد: این بیت از ابیات مهمی در شاهنامه است که مهمترین کشف بشر را بیان میکند، کشفی که پس از آن بشریت وارد مرحله تمدن شد. و آن کشف شیوه نگهداری آتش بود. این بیت پر حکمت و پر برکت سبب کشف خیلی از ناشناختههای تاریخ شده است. دانشمندان روی این بیت خیلی پژوهش کردهاند. و طبق نظریه ارائه شده توسط اینجانب، این بیت اشاره به نفت روان روی زمین دارد.
رسولی در ادامه به موضوع تازه مطرح شده توسط یک کارشناس در رسانه ملی که بیان شد «رستم از نظر نژادی دو رگهی ایرانی و یمنی بوده است» اشاره کرد و گفت: این سخن از نظر تاریخی و شاهنامه شناختی، نادرست است.
وی ادامه داد: در رد این سخن بیاساس بسیار میتوان گفت. برای پاسخ تفصیلی باید به ناچار وارد بحثهای تخصصی شاهنامهشناسی و تاریخ عهد کهن (یعنی تاریخ قبل از باستان!) شد. نخست اینکه باید دانست، اساسا نامها و جایها که در متون مربوط به عهد کهن و دورانی که اصطلاحا از آن به عنوان، دوران اساطیری نام برده میشود، نامها و جایهای امروزی نیست.
این شاهنامهپژوه و تاریخدان اضافه کرد: این امر چنان برای دیرینهشناسان و شاهنامه پژوهان بدیهی است که گاهی سالها بر سر یافتن منظور از نام یک منطقه بحث و بررسی و تحقیق میشود. اگر موضوع چنین ساده بود که دانشمندان شاهنامهشناس این همه زحمت برای کشف محلهای جغرافیایی بیان شده در شاهنامه متحمل نمیشدند!
او همچنین افزود: برای مثال در شاهنامه از «مازندران» نام برده شده است. آنگاه استادان بزرگ شاهنامهشناس برای دانستن محل «مازندران شاهنامه» سالها تلاش کرده و مقالهها و کتابها در این باره نوشتهاند که گاهی نتیجه تحقیقات چندساله آنان با یکدیگر متفاوت هم هست. اگر موضوع چنین بود که هر کس میداند امروز مازندران استانی در مجاورت تهران است.
وی تاکید کرد: یمن نیز یکی از آن نامهای مکانی در شاهنامه است که بر سر آن بحث بسیار است و پژوهشگران و شاهنامهشناسان در این باره بسیار کوشیدهاند. به ویژه که نام یمن در کنار «هاماوران» آمده است که موضوع را پیچیدهتر میکند. آنچه مسلم است، یمن شاهنامه هر کجا که بوده، جایی که امروز به عنوان کشور یمن میشناسیم نبوده است.
محمد رسولی در پایان اظهار کرد: حتی برخی از دانشمندان شاهنامه پژوه، بر این رفتهاند که یمن به آن عهد دور دست نام یکی از جهات چهارگانه (شمال، جنوب، شرق، غرب) بوده و به نظر میرسد معنای جنوب دهد. بیگمان و بدون دو دلی باید گفت یمن امروزی که در جنوب غربی شبه جزیره عربستان واقع شده با یمن نام برده شده در شاهنامه متفاوت است. باید توجه کرد نام اشخاص نیز در شاهنامه چنین وضعی دارد. آن گونه که نامها در شاهنامه بیان میشود در زمان حیات و زندگی قهرمانان گونهای دیگر تلفظ میشده است.
انتهای پیام/
نظرات بینندگان
ناشناس
| 
۱۸:۴۳ - ۱۴۰۴/۰۶/۰۷
باسلام من نمیدانم این خانم باچه پشتوانه ای اقدام به چنین کاری کرده؟به تمسخر گرفتن فردوسی بزرگ اشتباه بزرگی بود که این خانم کرده.قضاوات بادست اندرکاران فرهنگی میباشد.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *